آژانس های وابسته به سازمان ملل چه در ایران و چه در کشورهای دیگر، عملا به عنوان بازوان اجرایی و عملیاتی غرب و امریکا در این کشورها محسوب می شوند. دکترین امنیت ملی امریکا در معرفی شاخه های نظامی و غیرنظامی اش که به منظور استعمار کشورهای دیگر آن را طراحی و اجرا کرده است، واضحا از سازمان ملل و آژانس های این سازمان نظیر صندوق جمعیت، یونیسف، فائو و.. به عنوان بازوان اجرایی خود در دیگر کشورها نام می برد، زیرا اتاق‌های فکر امریکایی به خوبی دانسته اند جنگ و خون ریزی همیشه جواب نمی دهد و بهتر است برای کنترل، نظارت و دخالت بر امور کشورها، از روش هایی نرم نظیر ایجاد چنین دفاتری در کشورهای مذکور استفاده کند.
سازمان ملل دارای ارکان فرعی و اصلی ای است که به بیانی ساده این ارکان دارای ساختاری هستند که یا کشورها را موظف می کند به آن بپیوندند نظیر کمیسیون ها و میثاق ها، یا سازمان علی الظاهر خود را ملزم به پیوستن به آن کشور نشان می دهد؛ نظیر دفاتری که سازمان ملل در داخل کشور ها ایجاد می کند. برای مثال کشورها گاها موظف اند که خود را ملزم به الحاق و اجرای برخی کنوانسیون ها کنند، یکی از کنوانسیون هایی که در دوران اصلاحات تلاش بسیاری شد تا ایران را به آن ملحق کنند کنوانسیون CIDAW بود که دارای مفادی ضداسلامی و درخلاف جهت استحکام بنیان خانواده های مسلمان بود.