باخودم میگم چطور میشه آرزوهای بزرگ برای پریدن داشت وقتی دل یکی از تو شکسته باشه..
خدایا تو میدونی بنده ات چه قدر تقصیر داره و چه قدر بی تقصیره
کاش تو کاری کنی برای گره ی دل های بنده هات
ما تورو اهل انتقام گرفتن و اذیت کردن و نه گفتن های بی دلیل نشناخیم
هر دعایی که مستجاب نکردی پشتش رحمت و مراقبتی از بنده ت بود
یا رازق طفل صغیر
یا راحم شیخ الکبیر
گیرم گلاب ناب شما اصل قمصر است
اما چه سود حاصل گل های پر پر است
گاهی وقت‌ها به این فکر میکنم که "کلمه‌ها"، عجیب‌ترین آفریده های خلقتن. با "کلمه"ست که میشه آدمی رو شکست و با کلمه‌ست که میشه روی زخم‌هاش مرحم گذاشت. کلمه‌ها آفریده های عجیبی اند وقتی بزرگترین معجزه پیامبر(ص) ما کلمه‌ست. کلمه هان که دل ها رو لو میدن...
اما این عجیب ترین خلقت، با لشگر میلیونی و میلیاردیش، گاهی در مقابل یک سکوت و یک نگاه، سلاح از دست می‌اندازه و تسلیم میشه. عجیب تر اینکه خدا راه رسیدن به سکوت رو از میون کلمه‌‌هاش عبور داده.
ما کجای این خلقت ایستاده ایم؟
آوینی گفته بود در عالم رازی است که جز به بهای خون فاش نمی‌شود، اما نگفته بود به بهای خون دل یا خون رگ‌ها...
پ.ن : اولین پست اینجا
جمعیت، همواره به عنوان یکی از مولفه های اصلی و مهم قدرت در کشورها شناخته میشود. بحران کاهش و پیری جمعیت ایران اسلامی، تهدیدی بود که رهبر معظم انقلاب در مرداد ماه سال 1389 با اشاره به خطرات این تهدید، تمامی دستگاه های اقتصادی، فرهنگی، بهداشتی و همچنین قوه مقننه را ملزم به رفع تمامی موانع از سر راه موضوع افزایش جمعیت کردند.
به گزارش رجانیوز، باید دانست بحران پیری و کاهش جمعیتی که هم اکنون گریبان گیر جمهوری اسلامی است، موضوعی نبوده که بر اثر ساز و کار طبیعی و ناخودآگاه اتفاق افتاده باشد، بلکه کاملا دارای عقبه و هدایت شده بوده که بررسی هرچه بیشتر عمق و جوانب آن به خوبی نشان دهنده دخالت اشکار غرب در این موضوع است. دخالتی که تحت پوشش آژانس های مختلف سازمان ملل نظیر صندوق جمعیت، یونیسف، دفتر بهداشت جهانی و... نه تنها در ایران بلکه در سایر کشورهای اسلامی و کشورهایی که به اصلاح غرب جهان سوم محسوب میشوند صورت میگیرد. برای مشخص شدن نحوه تاثیر گذاری غرب و بازوهای اجرایی آن در ایران نخست باید وضعیت فعلی شرایط جمعیتی کشور شفاف شود که در ادامه آن می توان به خوبی میزان تاثیر گذاری غرب در کاهش جمعیت اتفاق افتاده در ایران را مشاهده کرد.
کمیسیون مقام زن اولین بار در 21 ماه جون 1946 کار خود را آغاز کرد. این کمیسیون در ظاهر قدرت اجرایی و تصمیم گیری نداشته و تنها درسطح مشورتی در حال انجام فعالیت می باشد .
اگرچه حضور درمجامع بین المللی نظیر کمیسیون مقام زن می تواند نقطه مثبتی در سیاست خارجی کشورمان باشد لکن باید توجه داشت این موضوع تنها به یک حضور ساده ختم نشده و در بسیاری از موارد زمینه ساز فشارها و دخالت های بسیاری در امور داخلی کشور می شود. در همین راستا چندین دیدگاه در این جاچندین دیدگاه پدید می آید که عده ای با تصوری خوش بینانه حضور ایران در این مجامع را محلی برای نشان دادن چهره زن مسلمان می دانند و در سویی دیگر، دیدگاه واقع بینانه تری وجود دارد که این حضور را نفی نکرده لکن آسیب های ان را بیشتر از فوایدش می داند.
افرادی که مدعی هستند سیاست های تشویقی افزایش جمعیت با حق داشتن و تعداد فرزند در تضاد است باید متوجه شوند که تشویق خانواده ها برای داشتن فرزند با حقی که بالا از آن یاد شد در تضاد نیست بلکه تهدید مادران باردار به اخراج از محل کار و عقیم سازی دائمی والدین است که با «حق داشتن فرزند و تعداد آن» در تضاد است.
پس از فتنه سال 88 بود که بسیاری از فعالان فمینیست نقاب از چهره فعالیت های بی سروصدای خود برداشته و عملا به همراه جریانات دیگر وارد فاز براندازی دربرابر نظام شدند. هم پیش از سال 88 و هم بعد از آن و با پس زدن این افراد و جریانات توسط اکثریت جامعه، برخی از آنان فرار را بر قرار ترجیح داده و مطابق آن چه قابل پیش بینی بود به اپوزوسیون خارج از کشور پیوستند.
تلاش برای براندازی، اصلی ترین هدف تقویت جنبش های فمینیستی در ایران توسط سرویس های غربی است. اوج گواه این مطلب، سفر نظریه پرداز مشهور فرانسوی، آلن تورن به ایران در آبان سال 76 و به دعوت عطاا.. مهاجرانی بود. آلن تورن که به عنوان چهره سرشناس نظریه پردازی جامعه مدنی شناخته میشود، پس از حضور در ایران در جلسات مشترکی که با چندین نهاد و دستگاه از جمله موسسه مطالعات وزارت امور خارجه، مرکز بین المللی گفتگوی تمدن ها، دانشگاه علوم اجتماعی دانشگاه تهران و... داشت، راه حل خود برای براندازی نظام و کنار گذاشتن حاکمیت، میدان دادن به گروه های فمینیستی تحت عنوان انقلاب زنان دانست. وی معتقد بود باید با تحریک دختران دانشجو و فعالان فمینیست و با طرح شعارهایی پر رنگ و لعاب، آنان رابه صف اول جنبش های اعتراضی و اپوزوسیون تبدیل کرد.
سیستم آموزشی در کشور به دو بخش آموزش و پرورش و آموزش عالی تقسیم شده است. طبق بند سی‌ام قانون اساسی، فراهم کردن زمینه تحصیل رایگان برای دانش‌آموزان از وظایف دولت بوده و افراد در این بازه سنی موظف هستند این تحصیلات رایگان را طی کنند. اما همه حرف و حدیث‌ها به مقطع دوم سیستم آموزشی در ایران یعنی تحصیلات عالی و نحوه ورود متقاضیان به آن بر می‌گردد.
کنکور، تا همین چند سال پیش که تعداد دانشگاه‌ها نسبت به امروز کم و ظرفیت پذیرش در آنها پایین بود، مهم‌ترین سد و سنگی بود که در راه جوانان متقاضی ورود به دانشگاه وجود داشت. همین امر سبب شد رقابتی علمی در بین داوطلبان ورود به دانشگاه شکل بگیرد و دست آخر افرادی می‌توانستند وارد دانشگاه شوند که از لحاظ کسب نمره علمی از سایرین بالاتر بودند. شانس این افراد نسبت به سایرین در این بود که مزد تلاش خود را به صورت تحصیل رایگان در دوره‌های روزانه دانشگاههای دولتی می‌گرفتند. البته این پایان ماجرا نبود و دانشگاه آزاد نیز در سوی دیگر قضیه با شرایط رقابت سخت که تنه به تنه آزمون دانشگاههای دولتی می‌زد در حال پذیرش دانشجو بود اما تنها امتیاز قبول شدگان این دانشگاه آن بود که فقط می‌توانستند تحصیلات خود را در مقطع عالی ادامه دهند و به ناچار باید شهریه تحصیل خود را از جیب می‌پرداختند.
محیط زیست، به دلیل آن که مستقیما بر شهروندان جامعه در حال اثر گذاری و اثر پذیری است، همواره از موضوعاتی بوده که سهم زیادی در مشغول کردن افکار عمومی به خود داشته است و دولت‌ها نیز مکررا از این مدخل مورد نقد و اعتراض قرار گرفته اند.
امروزه مسائل شاخص در محیط زیست نظیر آلودگی هوا، بازیافت، حفظ گونه های نادر جانوری و گیاهی، آلودگی آب‌ها و سایر مواردی از این دست تبدیل به محوری برای مطالبه گری از سوی گروه های فعال در بحث محیط زیست از دولت‌ها شده است.
حدود سه دهه اجرای برنامه‌های تنظیم خانواده در ایران و بی‌توجهی برخی دستگاه‌های مرتبط، موجب شد که نرخ باروری در جمهوری اسلامی مرزهای هشدار (نرخ جایگزینی) را رد کرده و زنگ‌های خطرِ شکل‌گیری یک بحران جدی به صدا درآید اما از همان نخستین روزهایی که رهبر معظم انقلاب بر بسیج همه دستگاه‌های برای مقابله با شکل‌گیری بحران کاهش جمعیت تأکید و اصرار کردند، جریان‌هایی نه چندان خوشنام شروع به سنگ‌اندازی بی سر و صدا در مسیر عبور از این بحران کردند.
از ابتدای تاریخ تاکنون، همواره یکی از پرکاربردترین روش‌هایی که گروه‌ها برای جذب افراد از آن استفاده می‌کردند، «تطمیع» و به اصطلاح چرب‌کردن سبیل شخص بوده است؛ روشی که در آن به میزان اعتبار و تاثیر یک فرد، میزان پاداش یا همان عامل تطمیع نیز بالاتر رفته تا آن‌جا که لبه تیز مواضع شخص رفته رفته ساییده شده و سرانجام از آن زبان تیز و برنده چیزی نمانده جز تیغی کند و دهانی خاموش در بیان حرف حق.
بازی تکراری تاریخ را اما امروزه میتوان در سیاست‌های غرب در به دام‌انداختن افرادی که نمی‌توان آنان را با روش‌های دیگری کنترل نمود، مشاهده کرد. غرب به خوبی دانسته که همه جا نمی‌توان با تهدید و زور افراد را وارد جبهه خود کرد، لذا اتاق‌های فکر غربی با سرمایه‌گذاری بر روش تطمیع ساختاری را برای به دام کشاندن افراد مؤثر مدنظر خود طراحی و اجرا کرده‌اند و به این ترتیب به محض مشاهده شخصیت‌هایی که در کشورهای هدف، ضمن داشتن جایگاهی معتبر اقدام به اظهار نظری علیه منافع غرب می‌کنند، سریعاً با واردکردن شخصیت مذکور به این بازی و اعطای جایزه یا پاداش به او، وی را مدیون و مقروض خود کرده و به راحتی راه برا برای ساکت‌کردن و همسوشدن او با خود هموار می‌کنند.
صندوق جمعیت ملل متحد، از جمله آژانس های وابسته به سازمان ملل متحد است که علی الظاهر با شعار ارتقای سلامت باروری و جمعیت سالم، از نخستین سالهای انقلاب در خاک ایران مشغول فعالیت می باشد. محور اصلی فعالیتهای این صندوق، تلاش برای اجرای برنامه های تنظیم خانواده جهت جلوگیری از افزایش جمعیت است. همکاری با بدنه دولتی برای اجرای قانون تنظیم خانواده، برگزاری همایش و کارگاه های متعدد با موضوع تنظیم خانواده، پخش و توزیع رایگان وسایل جلوگیری از بارداری، به خوبی نشان می دهد که هدف اصلی این صندوق، پیش از سلامت جمعیت، کاهش جمعیت است.